1990-ականների սկզբում հեռուստատեսությունը համեմատաբար ազատվեց գրաքննությունից: Հասարակական-քաղաքական հաղորդումներին զուգահեռ ավելացան և նոր ձևով ներկայացան ժամանցային հաղորդումները: Մեծ մասսայականություն էր վայելում «Խճանկար» ծրագիրը, որը 1990 թ. վերջին օրը ներկայացրեց «Ճամփորդություն դեպի 1991 թվականը» 24 ժամանոց հեռուստամարաթոնը: Մեկ ամիս անց ծնվեց նոր հաղորդաշար` «3-րդ ալիք»-ը, որի հիմնական ստեղծագործական խումբը հավաքվեց առաջին օրվանից. Արտակ Արզումանյան, Էլմիրա Արսենյան, Արտավազդ Եղոյան, Վաչագան Ներսիսյան, Կարեն Քոչարյան:
1991 թ. անկախությունը նոր շրջանի սկիզբ էր հայության համար: Առաջին անգամ Հայաստանում լրատվության համակարգը հնարավորություն ստացավ զարգանալ ազատ և նպաստավոր պայմաններում: Անկախության հռչակումից օրեր անց ծնվեց «Հայլուր» լրատվական ծրագիրը, որի դեմքը դարձավ Տիգրան Նաղդալյանը: Ծրագրի ամեն թողարկում ավարտվում էր երաժշտական հոլովակներով, ավելի հաճախ` Ռուբեն Հախվերդյանի երգերով:
Բայց անկախությունը հեշտ չտրվեց մեզ: Հայաստանը հոսանքազրկված էր: Օրական 2-3 ժամ տրվող հոսանքի պատճառով հեռուստահաղորդումները կրճատվեցին 2/3-ով, երկրում տնտեսական ճգնաժամ էր, սկսվել էին պատերազմական գործողությունները Արցախում: Այդ պատերազմը հայ լրագրողների ուշադրության կենտրոնում էր: Լուսանկարչական ապարատները, տեսախցիկները, ձայնագրիչները, թուղթ ու գրիչը ձեռքներին` լրագրողները մարտի դաշտում էին` ամենաթեժ կետերում: 1992-ի մայիսին այս լրագրողների խումբը ստեղծեց «Արցախյան օբյեկտիվ» հաղորդաշարը: Արցախյան պատերազմը լուսաբանող մեկ այլ` «Գոյամարտ» հաղորդաշարը ստեղծվեց 1994-ին: Արցախյան տարեգրության ստեղծման յուրօրինակ փաստ էր բուլղարահայ ռեժիսոր և կինովավերագրող Ցվետլանա Պասկալևայի ստեղծած կինոսերիալն արցախյան պայքարի մասին:
1996 թ. նոյեմբերին մեծ հանդիսավորությամբ նշվեց հայկական հեռուստատեսության 40-ամյակը: Ազգային հեռուստատեսությունը մեծ դժվարությամբ շարունակում էր պահպանել այն, ինչ ստեղծել էր նախորդ տարիներին: Արդեն 1997թ.` «Հայլուր»-ի փակումից շուրջ 6 տարի անց, եթեր է վերադառնում Տիգրան Նաղդալյանը` «Օրակարգ» հեղինակային հաղորդմամբ: Այդ տարիներին էլ ստեղծվում է փոքրիկ հեռուստաստուդիա` «Արտ-13»-ը, որն անգամ խրախուսվում է այդ ժամանակվա Պաշտպանության նախարար Վազգեն Սարգսյանի կողմից: Ստեղծվում է «Զինուժ» հաղորդումը:
1999 թ.-ից Հայաստանի հեռուստատեսությունը սկսեց հեռարձակվել արբանյակային կապով, որն իրականացավ ՀՀ Կապի նախարարության և իտալական «Տելեսպազիո» (''Telespazio'') ընկերության միջև կնքված պայմանագրով: Իսկ ահա 2000 թ. գործողության մեջ մտած նոր օրենքի համաձայն Ազգային հեռուստատեսությունը վերանվանվեց Հանրային հեռուստաընկերության` «Հ1» լոգոտիպով: Այդ նույն թվականին գործողության մեջ մտած «Հեռուստատեսության և ռադիոյի մասին» ՀՀ օրենքի համաձայն` Հանրային հեռուստաընկերությունը պարտավորվեց մինչև 2005 թ. հունվարի 1-ը բոլոր հաղորդումները և ֆիլմերը եթեր հեռարձակել հայերենով: Սկզբում թարգմանվեցին մուլտֆիլմերը, այնուհետև` սերիալները:
